Wypalenie zawodowe dotyka coraz większą grupę ludzi. Często pracownicy z biegiem czasu zastępują początkową motywację do pracy – znużeniem i ciągłym zmęczeniem. Co ciekawe, ta przypadłość dotyka nie tylko osoby z długim stażem pracy, ale także ludzi młodych. Od czego to zależy? I jak temu zapobiegać?
Jak działa wypalenie zawodowe?
Wypalenie zawodowe jest jednym z tych zaburzeń psychicznych, które najczęściej dotykają pracowników. To powoli postępujący proces prowadzący do poczucia wyczerpania, frustracji i braku motywacji do dalszej pracy na równie intensywnym poziomie, jak dotychczas. Najczęściej dotyka ludzi zatrudnionych w korporacjach, a także tych, którzy na co dzień pomagają innym (jak np. lekarze, terapeuci, policjanci czy pracownicy socjalni). Dlaczego akurat ich? Otóż te zawody wiążą się ze zwiększoną częstotliwością konfliktów, stresów i frustracji.
Praca może początkowo sprawiać przyjemność. Wszystko zmienia się przez nadmiar obowiązków, nieprawidłową dietę, siedzący tryb życia oraz brak czasu na odpoczynek. Winne może być również zbytnie angażowanie się w pracę, przecenianie swoich możliwości czy też brak umiejętności odmawiania nowych zadań. Jak w “HR Business Partner” tłumaczyła psycholożka Małgorzata Ohme: “Wypalenie może pojawić się, gdy praca nie daje satysfakcji, a pracownik przestaje się rozwijać, czuje się przepracowany. Odczuwa niezadowolenie z wykonywanego zajęcia, które niegdyś sprawiało mu przyjemność. Może w związku z tym przeżywać doświadczenie swoistej utraty”. Wówczas osoby stają się zestresowane i podenerwowane, co skutkuje przeciążeniem układu nerwowego. To z kolei powoduje różne objawy.
Przeczytaj również: Jaki wpływ na kreatywność ma nuda? “Daje nam możliwość pewnej refleksji”
Objawy wypalenia zawodowego
Najczęstsza przypadłość pracowników wywołuje rozmaite objawy. Występują bóle głowy i brzucha, złe samopoczucie, obniżenie wydajności pracy, brak energii, przewlekłe zmęczenie i osłabienie, problemy ze snem (nie tylko bezsenność, ale także częste wybudzanie się czy wczesne budzenie) oraz przygnębienie. Może pojawić się również obojętność wobec celu wykonywanej pracy, cynizm, ograniczenie kontaktów z innymi, problemy z koncentracją oraz wrażenie wewnętrznej pustki i rozpaczy. Często osoba wówczas nie widzi też możliwości regeneracji swoich sił i nerwowo przegląda ogłoszenia o pracę, a nie aplikuje na oferty. Dlaczego? Otóż boi się zmian, które wymagałyby dodatkowej aktywności, na jaką nie mają sił.
– Bardzo duże zmęczenie może powodować nawet psychozę. Będąc bardzo zmęczoną, możesz nie móc zrobić nawet prostych rzeczy. Trudno jest zapanować nad własnym ciałem, nad własnymi myślami, to może powodować lęki. To jest dla człowieka bardzo destrukcyjne, “ciągle za dużo”, ciągle zadyszka, ciągle w takim niepokoju i napięciu. To jest bardziej rujnujące niż trauma. Więc jak się człowiek tak nadużyje i wyczerpie – ja bym tego nie bagatelizowała
– mówiła psycholog Moniką Winek.dla ngo.pl.
Zobacz także: Zastanawiasz się czy rzucić pracę? Te zasady pomogą w podjęciu właściwej decyzji
Jak przeciwdziałać wypaleniu zawodowemu?
Wypaleniu zawodowemu warto zapobiegać, zanim się pojawi. Psycholog Pauliną Mikołajczyk z Centrum Medycznego Damiana stwierdziła: “Powinniśmy mieć świadomość, że jemu można przeciwdziałać, dlatego warto stosować się do kilku wskazówek, a przede wszystkim szybko reagować, gdy ciało wysyła nam niepokojące sygnały”. Co zatem mogą zrobić pracownicy?
- nauczyć się odpoczywać – warto rozgraniczać czas prywatny od zawodowego i po godzinach pracy nie odbierać telefonu służbowego czy nie odpisywać na maile.
- znaleźć inspirujące hobby – dobrze znaleźć dla siebie ten rodzaj aktywności, który będzie sprawiał przyjemność i sprawi, że w czasie wolnym nie będziemy myśleć o pracy.
- zadbać o aktywność fizyczną – przez ciągłe napięcie i zmęczenie ciało nie jest w dobrej kondycji. Wysiłek fizyczny to poprawi i pozwoli rozładować złe emocje oraz uwolnić endorfiny i uwolnić nastrój.
- szczerze porozmawiać z innymi – przyjaciele lub rodzina mogą popatrzeć na nasze problemy pod innym kątem i przedstawić odmienny punkt widzenia albo zmotywować do działania. Można skonsultować się także z psychologiem lub terapeutą.
- zmienić myślenie i uznać, że praca nie jest najważniejsza – pozostawienie sobie marginesu błędu w obowiązkach zawodowych, może mieć zbawienny wpływ na naszą psychikę.
- nie bać się zmian – jeżeli pracownik czuje, że dotychczasowa praca nie daje mu satysfakcji, ani nie sprawia przyjemności, to nie powinnien obawiać się się tego, by ją zmienić.
Sprawdź też: Chcesz zostać dziennikarzem modowym? Oto 3 rzeczy, które musisz wiedzieć
