W ostatnich latach obserwujemy intensywny wzrost zainteresowania męskimi łańcuchami pośród przedstawicieli generacji Z. Choć na pierwszy rzut oka może się wydawać, że to jedynie chwilowy trend modowy, zjawisko to jest głęboko zakorzenione w przemianach kulturowych i społecznych, które kształtują to pokolenie.
Artykuł sponsorowany
Tożsamość generacji Z a wybory estetyczne
Zgodnie z raportami McKinsey & Company („True Gen: Generation Z and its implications for companies”, 2018) oraz badaniami IBM Institute for Business Value (2017), generacja Z to pokolenie ukształtowane przez płynność tożsamości, indywidualizm, silne przywiązanie do autentyczności oraz nieustanny kontakt z cyfrowym światem. Wybory estetyczne tego pokolenia – w tym wybór męskiej biżuterii – wynikają nie tyle z potrzeby dostosowania się do norm, co z chęci wyrażenia siebie. Chain przestaje być wyłącznie modnym dodatkiem. Staje się przedmiotem znaczącym, pozwalającym komunikować osobiste przekonania, estetyczne preferencje, a często również przynależność do określonego kręgu kulturowego, np. społeczności hip-hopowej.
Kultura hip-hopowa jako rama odniesienia
Nie sposób mówić o wzroście popularności łańcuchów wśród młodych mężczyzn bez odwołania do kultury hip-hopowej, która – jak wskazuje Tricia Rose w książce Black Noise: Rap Music and Black Culture in Contemporary America (1994) – stanowi przestrzeń ekspresji, buntu i redefinicji wartości społecznych. Hip-hop od dekad wyznacza estetyczne kierunki mody ulicznej, w której biżuteria pełni rolę nie tylko ozdobną, ale też symboliczną. Łańcuch na szyję w tym kontekście staje się nośnikiem statusu, siły i przynależności, zwłaszcza wśród artystów reprezentujących nurt gangsta rap, trap czy drill.
Zainteresowanie męskimi łańcuchami wśród przedstawicieli generacji Z nie jest jedynie chwilowym trendem, lecz złożonym zjawiskiem kulturowym. Łańcuch na szyję funkcjonuje jako symbol estetycznej świadomości, Chain to nie tylko ozdoba – to medium komunikacji międzypokoleniowej.
