Sektor odzieżowy jest jednym z najbardziej toksycznych dla środowiska. Produkujemy miliardy ton odzieży, której nie potrzebujemy, nie mamy planu na jej ponowne użycie, a piękno wprost z wybiegów przysłoniło nam najważniejszą wartość – zdrowie nasze i naszej planety. Nauczyliśmy się segregować śmieci, dlaczego nie możemy nauczyć się recyklingu odzieży?
Polecane wideopodcasty:
Kiedy czyta się raport przygotowany przez fundację Ellen MacArthur dotyczący sektora odzieżowego, włos jeży się na głowie od zatrważających statystyk: mniej niż 1% wyprodukowanych ubrań trafia do ponownego obiegu, ponad 50% zakupionych rzeczy z sieciówek trafia do kosza w przeciągu 12 miesięcy od jego kupna, każdego roku produkujemy 53 miliardy ton tekstyliów i o 36% zmniejszyliśmy użycie jednego ubrania na przestrzeni ostatnich 15 lat. Kupujemy tak ogromne ilości, że nawet nie jesteśmy w stanie tego zużyć.
Ale ziemię mamy tylko jedną, a zasoby, które dała nam matka natura nie są nam dane na zawsze. Używać mniej? pyta Ellen. Nie, bo zyskamy tylko więcej czasu, a cała chemia z ubrań nadal będzie w obiegu. A może by tak produkować z głową? Z naturalnych materiałów, które jeśli nie zostaną użyte ponownie, to naturalnie się rozłożą.
Przeczytaj również: CSR: „Konsumenci to my wszyscy”. Dlaczego wzrosła bylejakość produktów?
Co Ty możesz zrobić jako projektant? Tworzyć z naturalnych tkanin i unikać wszelkich syntetyków. Zaprojektuj kolekcję tak, że kiedy trafi do naszych wód i oceanów poprzez ścieki z prania, to nie będą one toksyczne.
A co powinieneś zrobić jako konsument? Przede wszystkim sprawdzić metkę i skład mówiący o tym, z czego dana rzecz została wyprodukowana.
Jesteśmy częścią tej branży, tworzymy ją. Weźmy więc odpowiedzialność za nią kreując, produkując i zachęcając do kupna. Patrzymy na modę jak na sztukę i piękno, czy aby na pewno piękno leży tylko w estetyce? Czas zacząć myśleć inaczej, bo za kilkadziesiąt lat będziemy spożywali całą tę chemię, którą dziś spuszczamy do ścieków.
Całość raportu Fundacji Ellen MacArtur znajdziecie TUTAJ.
Autor: Ula Wiszowata
