Ubiór jest jednym z głównych wyznaczników tego, jak oceniamy innych. Zwróciła na to uwagę Theresa Wlokka i studenci Miami Ad School w Hamburgu, którzy stworzyli dla szwajcarskiej organizacji Terre Des Femmes kampanię Nie oceniaj wartości kobiety po jej ubraniach. Składa się ona z kilku zdjęć przedstawiających kobiece ciało z wyrysowaną na nim miarką. Na różnych jego wysokościach wypisane zostały określenia, jakie często używane są do opisania charakteru kobiety, która nosi głęboki dekolt, mini spódniczkę czy wysoki obcas. Występowanie takich wyrazów, jak „pruderyjna”, „staromodna” i „nudziara” zaraz nad słowami „bezczelna” i „dziwka” pokazuje nie tylko powszechność stereotypowego myślenia i „oceniania książki po okładce”, ale i to, że nie da się nikomu dogodzić. Na linijce nie ma bowiem wartości neutralnej.
Z nieprzyjemnymi komentarzami często spotykają się także inwalidzi. Agencja CAP 48 stworzyła kampanię, która propaguje patrzenie na takie osoby nie przez pryzmat ich wyglądu, a osobowości. Hasłem Aby niepełnosprawny nie był już dłużej traktowany jak niepełnosprawny opatrzony został plakat wzorowany na słynnej reklamie bielizny firmy Wonderbra z lat 90. z ponętną Evą Herzigovą w roli głównej. W nowej odsłonie tego ujęcia wystąpiła jednak nie topmodelka, a kobieta pozbawiona lewego przedramienia. Tak samo, jak oryginał, kampania społeczna podpisana została hasłem: Spójrz mi w oczy… Powiedziałam w oczy, które w tym przypadku nabiera jednak nieco innego znaczenia.
Powyższe przykłady pokazują, że odwołania do mody potrafią prawić, że kampania społeczna skutecznie przyciągnie uwagę odbiorców. Takie realizacje z powodzeniem mogą posłużyć nie tylko nagłośnieniu problemów bezpośrednio związanych z przemysłem modowych.
Autor: Ela Baron
