Czerwiec 2018, Sztokholm. Podczas konferencji Fashion Tech Talks, zorganizowanej przez Patriksson Communication w budynku sławnej Fotografiska, miałam możliwość odświeżyć kilka znajomości, posłuchać o naprawdę ciekawych projektach związanych z technologiami w branży mody. Przede wszystkim jednak, wydarzenie zainspirowało mnie do przemyślenia kilku tematów związanych z przyszłością naszej branży. W moim podsumowaniu – chciałabym opowiedzieć o tych tematach, o których myślę od czasu FTT.
Rzadko jeżdżę na wydarzenia branżowe. Główną tego przyczyną jest niski zwrot inwestycji (choćby czasu, jeśli mam możliwość uczestniczyć na koszt organizatorów) z konferencji, jeśli nie mam absolutnej pewności co do poziomu wiedzy prelegentów. Nie przepadam też za bezsensownym networkiem i wymienianiem się wizytówkami z każdą napotkaną osobą (nie mam nawet wizytówek). Liczba uczestników na tego typu wydarzeniach jest tak duża, że ciężko jest znaleźć tych kilka naprawdę dla człowieka wartościowych osób. Konferencje to taki trochę speed dating, a ja będąc introwertykiem – wolę spokojne tempo poznawania ludzi przy kawie i ciastku.
Tym razem jednak postanowiłam się wybrać. Przekonał mnie line-up wydarzenia – serio wyglądał dobrze. Zarówno prelegenci, jak i wybór tematów – wszystko to obiecywało dobrze spędzony czas. Organizatorzy zaprosili ciekawe start-upy oraz ułożyli plan tak, aby miał rzeczywisty sens z punktu widzenia pragmatyki, był interesujacy i zrozumiały zarówno dla osób zainteresowanych fashion techem, jak i takich, które nigdy wcześniej nie miały z tematem do czynienia. Realia nie zawiodły oczekiwań. Spośród 27 naprawdę ciekawych prelegentów, najbardziej zapadło mi w pamięć wystąpienie Danicy Kragic Jensfelt, która opowiadała o wykorzystaniu robotyki w branży mody oraz projektach, których celem jest zastąpienie człowieka na przykład w szyciu. Bardzo ciekawy był również talk Artiego Zeighami i Anny Gedda z H&M, którzy mówili o modzie zrównoważonej, ale i sztucznej inteligencji. Jednak nie o prelekcjach będę tu pisać, a insightach i przemyśleniach, które mam po konferencji.
Najważniejszą innowacją w modzie jest „moda zrównoważona”
Kiedy myślimy o innowacjach… Wróć… Kiedy ja myślę o innowacjach – mam w głowie twarde technologie. Sztuczną inteligencję, VR, blockchain, druk 3D… Zawsze myślę nad tymi wynalazkami w kontekście praktycznych zastosowań w branży. Jest to sprzedaż, produkcja, marketing, PR, optymalizacja procesów i tak dalej. Jednak nigdy dotąd, nie postrzegałam sustainable fashion jako innowacji samej w sobie. Konferencja była dla mnie ogromnym „acha momentem” właśnie dlatego. Kilka prezentacji poświęconych było etyce w modzie i temu w jaki sposób różne technologie – od blockchainu do skór zrobionych z grzybów – mogą sprawić, aby moda była bardziej zrównoważona. Czemu etyka w tej branży jest innowacją? Ponieważ to co na sobie nosimy jest esencją wszystkiego co złe w kapitalizmie. Od toksyn, przez wyzysk, ogormne wysypiska i palarnie śmieci, na niezdrowym marketingu kończąc.
Obowiązkiem biznesu modowego jest edukacja?
W jednym z paneli podczas konferencji padło pytanie: czy branża mody ma obowiązek edukować konsumenta na temat etyki? Odpowiedź Carole Collet z Central Saint Martins była dla mnie szokiem. Profesor zasugerowała, że zamiast edukacji klienta, powinniśmy skupić wszystkie nasze siły na tym, aby wprowadzać modę zrównoważoną do branży. Na tym, aby marki zmieniały swoje procesy i aby ustawodawcy stali się bardziej restrykcyjni w tej kwestii. Opinia stała się tematem dyskusji wielu uczestników. Osobiście rozmawiałam o tym w kuluarach z Tatyaną Solovey z ukraińskiego “Vogue’a”, po wydarzeniu z dziewczynami z polskiego “Elle”, “Harper’s Bazaar” i “Vogue”. Zapytałam też o zdanie Annę Gedda (szefową działu Sustainability w Grupie H&M).
Jakie jest moje zdanie? Ktoś musi być siłą nacisku. Nie będą nią ani media, ani politycy – o ile konsument nie będzie tego chciał. Uważam, że branża mody ma obowiązek edukować i informować o swoich działaniach. Marki, które produkują masowo powinny być maksymalnie transparentne w tym zakresie. Po co? Po to, aby konsument był tym uciążliwym whistle blowerem. Aby wybory konsumenckie zmuszały marki do szybszego działania. Aby klient zadawał trudne pytania i aby media chciały zaspokoić go informacjami. Aby głosował na partie, które będą proekologiczne w swoich założeniach i działaniach. Owszem, klient nie ma obowiązku rozumieć na czym polega moda zrównoważona i prawdopodobnie będzie mylił pojęcia oraz zwracał uwagę na elementy nieistotne, pomijając te najważniejsze. Jednak ma prawo wiedzieć i mieć dostęp do informacji. Temat ten jest bardzo ważny do dyskusji – również w polskiej branży.
Globalna branża mody a sprawa polska
A propos naszego lokalnego biznesu. Dobrze jest od czasu do czasu przewietrzyć głowę za granicą. Nigdy nie byłam zwolennikiem mówienia, że „coś robimy na poziomie światowym”, lub „czegoś nie robimy na poziomie światowym”. Takie zdania umniejszają naszą wartość we własnych oczach. Ale prawda jest taka: nie we wszystkim jesteśmy w tym kraju „super”. Wielu rozwiązań powinniśmy się uczyć od Europy Zachodniej i Skandynawii czy USA. Już na 100% – powinniśmy się lepiej zorganizować. Żeby mieć więcej globalnych graczy z Polski, żeby mieć ciekawsze start-upy modowe, żeby operować wyższymi budżetami lokalnie i globalnie. Już dawno o tym pisałam – potrzeba nam naszego CFDA oraz gotówki, którą możemy wpompować w sensowne biznesy z naszego kraju. I więcej mentoringu. Gdybyśmy tylko byli w stanie zorganizować tych kilka rzeczy – na pierwsze efekty nie musielibyśmy długo czekać. Po kilku latach, również nasz lokalny mentoring (i edukacja) byłyby na o wiele wyższym poziomie, dzięki wcześniejszym inwestycjom.
Kasia Gola
GeekGoesChic
