Nina Ricci była utalentowaną projektantką, jednak jej dom mody nigdy nie był stawiany na równi z takimi gigantami, jak Chanel czy Lanvin. Na szczyt doszła dzięki uporowi i ciężkiej pracy. Przez to jej nazwisko zna dzis każdy miłośnik mody. A jaka jest jej historia?
Nina Ricci – projektantka od najmłodszych lat
Nina Ricci to właściwie Maria Nielli, bo właśnie pod takim nazwiskiem projektantka urodziła się 14 stycznia 1883 roku w Turynie. Skąd wzięło się jej przybrane imię? Otóż w ten sposób zwracano się do designerki w czasach dzieciństwa i przylgnęło to do niej na tyle mocno, że zostało z nią do końca życia – podobnie jak miłość do mody, z którą miała do czynienia już od najmłodszych lat.
Żyła z najbliższymi we Włoszech aż do 1895 roku, kiedy jej zajmujący się tworzeniem obuwia ojciec, zdecydował o przeprowadzce całej rodziny do Francji. Rok później, czyli mając zaledwie 13 lat, rozpoczęła praktyki u krawcowej. To właśnie tam stawiała swoje pierwsze kroki w branży i rozpoczęła wielką przygodę ze światem mody. Jej ojciec zmarł, gdy miała 14 lat, ale mimo tak młodego wieku, udało jej się zdobyć pracę szwaczki w Paryżu i pomagać w utrzymaniu rodziny.
Lata mijały, a Nina rozwijała swój talent. Przypadek chciał, że pewnego dnia w autobusie poznała mężczyznę – Luigiego Ricci, którego poślubiła w 1904 roku, przejmując po nim słynne już dziś nazwisko. Gdy projektantka miała zaledwie 23 lata urodziła jedynego syna, Roberta. Niestety niedługo cieszyła się pełną rodziną – jej mąż zmarł, gdy ich dziecko miało zaledwie 4 lata.
Zobacz także: Czarny strój podstawą w walizce członków rodziny królewskiej. Dlaczego królowa Elżbieta II wprowadziła tę zasadę?
Początki kariery
Projektantka nie załamała się śmiercią partnera, tylko kontynuowała swoją karierę. Na początku XX wieku, bo w 1908 roku, rozpoczęła pracę w firmie House of Riffin. Finalnie była związana z tym brandem niemal 25 lat. Talent i kreatywność Niny zostały docenione, dzięki czemu kobieta w pracy miała dużo swobody, kontrolując własny dział i zarządzając warsztatami oraz pracownikami. Projektantce nie dało się też odmówić przedsiębiorczości. Poza oficjalną działalnością w firmie, Nina sprzedawała też swoje projekty zewnętrznym szwaczkom i prywatnym klientkom. To pozwalało jej trafiać ze swoją twórczością do jeszcze większej grupy odbiorców.
House of Riffin, czyli główny pracodawca Niny Ricci, zakończył swoją działalność, gdy ta miała 49 lat. Właśnie wtedy do gry wkroczył Robert, który okazał się równie zaradny, co matka. Bystry i wyszkolony w dziedzinie reklamy chłopak postanowił pomóc rodzicielce zbudować imperium na własnym nazwisku. Podział był klarowny od samego początku – Nina działała kreatywnie, a Robert biznesowo. Po przygotowaniach, w 1932 roku z dumą otwarto dom haute couture Niny Ricci, który okazał się gigantycznym sukcesem.
Dom mody Nina Ricci
Choć jej dom mody cieszył się popularnością, to jednak nie była wymieniana jednym tchem wśród innych poważanych projektantów. Wynikać to mogło z faktu, że Nina Ricci skupiała się na Francji. Jej celem nie była ekspansja na Zachód czy cały świat, a ubieranie Francuzek. W jej projektach chodziły zarówno gwiazdy kina czy teatru, jak i “zwyczajne” kobiety.
Na jej sukces wpłynęło to, że używała tkanin najwyższej jakości, a jej ubrania słynęły z doskonałego dopracowania. Ceny jej projektów były zauważalnie niższe niż w innych, popularnych wówczas domach mody. Ponadto – widziała więcej i wyprzedzała innych. To właśnie ona jako pierwsza wprowadziła do oferty tańsze kolekcje, które były bardziej dostępne dla młodych dziewczyn. Zachowując wszystkie standardy najsłynniejszych domów mody, działała intuicyjnie i chciała, by jej moda była dostępna dla wielu, a nie jedynie dla wybranych.
Wraz z rozwojem firmy, przyszedł czas na poznanie innych światowych rynków. Robert Ricci wpadł na pomysł, by zagranicznych klientów zachwycić nie tylko modą, ale i… zapachem. W 1941 powstał dział perfum, a pierwszy zapach, Coeur Joie, był dostępny w sprzedaży już 5 lat później. Co ciekawe, w niektórych internetowych sklepach wciąż można go zdobyć! Flakon był autorstwa firmy Lalique, w skład zapachu wchodziły nuty fiołków, białych kwiatów, pudru i cytrusów, a kampania została stworzona przez modowego ilustratora, projektanta i artystę Christiana Bérarda – to nie mogło się nie udać. Stworzony dwa lata później L’Air du Temps potwierdził pozycję marki Nina Ricci na rynku zapachowym i odważnie konkurował z taką klasyką, jak choćby słynne Chanel No5.
Przypieczętowanie sukcesu na arenie międzynarodowej
W połowie lat 50. Nina Ricci na swojego następce wybrała dotychczasowego asystenta – Jules-François Crahaya. Jego kolekcja przypieczętowała status marki i pozwoliła jej ostatecznie zyskać oczekiwane, międzynarodowe uznanie. W 1959 roku projektant stworzył linię “Mademoiselle Ricci”, która była preludium do wprowadzenia kolekcji ready-to-wear. Niestety zaledwie 4 lata później Crahay postanowił opuścić markę i przyjął propozycję pracy dla domu mody Lanvin. U sterów Marki Nina Ricci stanął wówczas Gérard Pipart, który wcześniej doświadczenie zdobywał m.in. w Balmain. Projektant pozostał na stanowisku przez kolejne 3 dekady.
Nina Ricci zmarła 30 listopada 1970 roku w Paryżu w wieku 87 lat. Jej syn odszedł 18 lat później – w 1988 roku. Projektantka została pochowana na cmentarzu Courances. Dom mody Nina Ricci od 1998 jest w rękach hiszpańskiej grupy Puig.
Przeczytaj też: Właściciel marki Patagonia oddał firmę na cele charytatywne. “Pieniądze będą rozdzielane na pomoc w walce z kryzysem”
