Przed Wami kolejne prace końcowe absolwentów School of Form. Enjoy!
PATTERN BY SHAPE
Kamila Garczyńska
materiały: wełna, tiul
Głównym założeniem kolekcji jest częściowe eksponowanie spodnich warstw ubioru. Warstwy te współgrają ze sobą pod względem praktycznym – są dopasowane krojem i długością, ale przede wszystkim stworzone sylwetki przyciągają uwagę estetyką – nietypowymi liniami cięć, kontrastowym połączeniem tkanin oraz wykorzystanymi kolorami, które zainspirowane zostały opisanym przez Władysława Strzemińskiego zjawiskiem „powidoków”. Sukienki wchodzą ze sobą w interakcję dzięki zastosowanej technice wycinania wzorów w tkaninie oraz użyciu przezroczystego tiulu. Każda z nich stanowi swego rodzaju interpretację nazwy pattern by shape – nakładające się na siebie wzory (pattern) tworzą nowe kształty (shape).
People are important, not clothes (..)
Karolina Maria Gwóźdź
wymiar: forma katalogu – 305 x 215 mm, 16 filmów, 16 sesji fotograficznych
Projekt People are important, not clothes (..) jest odzwierciedleniem myślenia o człowieku (people), ubraniu (clothes) i roli projektanta we współczesnym dyskursie mody (important). Jego bohaterami są pierwsi absolwenci wydziału mody School of Form. Jest to osobisty przegląd nabytych umiejętności i wiedzy z zakresu komunikacji i produkcji w modzie. Spotkanie z kolegami z ławki w charakterze obserwatora, badacza i socjologa, pozwoliło autorce na dystans i zrewidowanie swojego miejsca wśród zróżnicowanego środowiska przemysłu modowego. Produkcja filmów i publikacji dała jej nie tylko spełnienie w roli producenta, kuratora i dyrektora kreatywnego projektu, ale przede wszystkim zweryfikowała zdobyte doświadczenie i umiejętności, dając odpowiedź na pytania związane z przyszłym zawodem.
Indywidualizm w kanonie norm
Klaudia Dopierała
materiał: wełny oraz cienkie tkaniny takie jak szyfon, satyna
Praca projektowa opiera się na koncepcie wyróżnienia się w granicach norm obowiązujących w modzie. Projektantka deformuje sylwetkę przy użyciu fiszbin wyginających się pod wpływem ciepła, które następnie przykleja do tkaniny lub wszywa w szwy. Ubrania zniekształcają lub okrywają sylwetkę w sposób nieoczywisty, zmieniając proporcje w taki sposób, by odbiorca nie był w stanie odczytać, co się pod nimi znajduje. Jednocześnie projektantka stara się zachować ich funkcje (na przykład bluza jest bluzą, mimo że nadaje ciału inne proporcje). Projekt utrzymany jest w stylistyce lat 70.
Na skraju snu i rzeczywistości
Klaudia Filipiak
materiał: koronka klockowa, wełna czesankowa, plastik
Struktura snu i składające się na nią fazy były inspiracją do wykonania elementów z parunastu warstw tkaniny. Detale i wykończenia zawierają koronkę klockową, która spaja elementy sylwetki. Są one swoistym łącznikiem między światem snu a rzeczywistością.
Przy wyborze materiału główną inspiracją była kultura plemienna, w której sny były realnie istniejącą rzeczywistością. W projekcie została wykorzystana wełna czesankowa, którą projektantka tkała na krośnie, nawiązując do prymitywnych, plemiennych metod tkackich. Aby przedstawić kontrast między rzeczywistością a snem, stworzone zostały dwa rodzaje tkanin, wykonane z odmiennych materiałów (wełna i plastik).
Autor: Agata Strójwąs
Materiały udostępnione dzięki uprzejmości School of Form.
