Tworzenie „Zwierciadła” to dla nas nie tylko życiowa przygoda, ale przede wszystkim niekończąca się podróż w głąb człowieka. Pytamy specjalistów, ekspertów o podpowiedzi, składamy puzzle tego świata, który co rusz zaskakuje nas nowym kawałkiem. Staramy się zrozumieć, wyjaśnić, pomóc. Unikamy oczywistych drogowskazów, nie narzucamy kierunków. Uwielbiamy dyskutować. Słuchać naszych czytelników. Czytać Wasze opinie i listy.
Dziwnie się zatem czuję, kiedy wyszukiwarki i inne internetowe narzędzia przy okazji zapoznawania z polityką prywatności informują mnie, że na podstawie moich aktywności będą dobierać mi odpowiednie produkty i usługi. Czytam to i zaczynam się niepokoić, czy to nie jest jednak ograniczenie mojej wolności. Decydowanie za mnie, co będzie dla mnie najlepsze. Choć zdaję sobie sprawę, że moja polemika z maszynami nic nie da, bo tak naprawdę jestem tylko uprzejmie informowana o tym, co i tak już się dzieje, wciąż próbuję sobie tak życia nie ułatwiać. Mam nadzieję, że dzięki temu świat może nie będzie wygodnie dopasowany, ale na pewno będzie o wiele ciekawszy. Nie taki oczywisty.
Choć czasem ryzykuję ślepą uliczkę, lubię wrócić do domu inną trasą, wypróbować nowy skrót lub sprawdzić, dokąd ta droga, koło której wciąż przejeżdżam, mnie zaprowadzi. Cieszę się wtedy nowym widokiem, odkrywam piękny dom, o którego istnieniu nie miałam pojęcia. Każde choćby niewielkie zejście z utartych szlaków daje mi spore poczucie wolności.
Kiedy myślę o nadchodzącym roku 2016 i o tym, co nas czeka, życzę nam wszystkim spokoju. Ale nie nudy. Umiejętności znalezienia nowych dróg, kiedy stare są już zbyt wydeptane, trudne lub za łatwe. Odnalezienia radości życia w odkrywaniu nowego. Dobrych i miłych zaskoczeń. My w tej podróży będziemy Wam towarzyszyć.
PS. W tym numerze poprosiliśmy naszych stałych felietonistów o polecenie rzeczy, które są dla nich inspirujące, i od razu zdarzyło się tak, że dwoje z nich wskazało to samo. Uznaliśmy to po prostu za bardzo silną rekomendację.
Katarzyna Montgomery
