Zamiast wstępu

Chcę wierzyć

Nie mogliśmy nie napisać o problemie uchodźców. Zdajemy sobie sprawę, że do momentu, kiedy w kioskach pojawi się ten numer „Zwierciadła”, wiele może się wydarzyć. Ale jedno się nie zmieni – nie pozostaniemy obojętni. Nie chcemy i nie umiemy. Tak jak Joanna Woźniczko-Czeczott, autorka artykułu o ludziach, którzy niosą pomoc uchodźcom, wierzymy, że ludzi dobrej woli musi być więcej.
Nie wzruszają mnie internetowe filmiki happeningi udowadniające, że mamy piękne odruchy serca. Albo użalanie się nad potrzebującymi, którzy są bezpiecznie daleko i nie są w stanie zepsuć nam naszego komfortu. To jedynie budowanie wizerunku, udowadnianie, jacy jesteśmy wrażliwi i dobrzy. Porusza mnie działanie.
W ubiegłym roku pisaliśmy o Robercie Lewandowskim, który jako Ambasador Dobrej Woli UNICEF odwiedził w Jordanii obóz dla syryjskich uchodźców. Wystąpił wtedy z Mustafą, chłopcem, ofiarą wojny, o której teraz tak głośno. Apelował do nas, abyśmy działali, by dzieci nie musiały mówić o wojnie i strachu, aby ich głos pozostał głosem niewinności. Uświadamiał nam, że od nas zależy ich los. W ramach tej kampanii osiem milionów obywateli Unii Europejskiej udostępniło w sieciach społecznościowych historie dzieci wołających o pomoc, a które ucierpiały z powodu wojen lub katastrof naturalnych. Przesłanie tej kampanii dotarło do 143 milionów ludzi.
Ten tekst czytałam ze ściśniętym gardłem. Jest o tych, którzy porzucili bezpieczne strefy komfortu i zrobili coś więcej niż udostępnienie obrazka.
Chcę wierzyć, że jest ich, przepraszam, „nas” osiem, 143 miliony i więcej…

Katarzyna Montgomery