W każdej kolekcji było przynajmniej kilka niezwykle ciekawych projektów. Przyznam jednak szczerze, że przez jakiś czas szukałam w tych propozycjach efektu WOW. Po dłuższej analizie już wiem, że to co widzimy na wybiegu jest przejawem tego, jacy jesteśmy jako naród: skromni i prości, ale subtelni. Towarzyszy nam przy tym kompleks gorszości, ciągle nam mało, kochamy przeglądać się w lustrze zagranicy. Jeśli my sami nie uwierzymy w to co nasze, to czy ktoś z zewnątrz nam zaufa? Podczas ostatniej edycji Targów Designu Zaprojektowani w Krakowie Carol Morgan ze szkoły Central St. Martins w Londynie słusznie zauważyła, że zamiast promować to co polskie, my próbujemy wnieść do naszego kraju to co włoskie, francuskie, amerykańskie. Tylko po co? Czy Włoch będzie chciał kupić produkt przypominający włoski zrobiony w Polsce?
Czym jest dla mnie fashion week? Przede wszystkim spotkaniem branżowym, na którym możemy wymienić się projektami, przedyskutować bieżące sprawy i niejednokrotnie połączyć biznesowe siły. Okiem obserwatora mogę śmiało stwierdzić, że FashionPhilosophy jest świetnie zorganizowane. A wiem co mówię, ponieważ miałam okazje być na pokazie Chanel i odwiedziłam wiele innych wydarzeń nowojorskiego tygodnia mody.
Wracając do wydarzenia Fashion Philosophy. Wiele wydarzyło się w ciągu ostatnich kilku lat, również złego. Niejednokrotnie słyszeliśmy o problemach finansowych organizatora fashion weeka. Przyznam, że nie wiem jak to jest możliwe, aby ten proceder powtarzał się z sezonu na sezon i wprawiał co najmniej w zdenerwowanie tych, którzy ciężko pracowali na swoją wypłatę. Nie mniej jednak, pamiętajmy o celu tej imprezy, o wszystkich tych ludziach, którzy dwoją się i troją, aby sprowadzić zagranicznych kupców czy międzynarodowe media do naszego kraju. O projektantach, którzy zasługują na szacunek i uznanie. Nie podcinajmy gałęzi, na której wszyscy siedzimy.
Autor: Urszula Wiszowata
